مهم ترین تفاوت خرید از این دو روش در زمان خرید است. در خرید های بورسی مشترک می‌بایست قبل از شروع دوره مصرف برق ماه آتی خود را پیش‌بینی و خرید نماید حال آنکه در قرارداد با خرده‌فروش میزان خرید در پایان ماه و براساس میزان محقق شده (کنتور) مشخص می‌شود. همچنین پرداخت بهای انرژی خریداری شده در بورس به صورتی نقدی میباشد ولی در قرارداد با خرده‌فروش معمولا با اختلاف ۵۰ الی ۶۰ روز نسبت به بورس پرداخت انجام می‌شود. از دیگر تفاوت ها، ریسک عدم عرضه انرژی در بورس در بعضی از ماههای سال توسط نیروگاه‌ها میباشد حال آنکه در قرارداد با خرده‌فروش تامین مدت قرارداد یک ساله بوده و فروشنده ملزم به تامین برق مورد نیاز مشترک می باشد.
امکان عودت برق مازاد و یا انتقال به دوره بعدی وجود نخواهد داشت و بخشی از هزینه برق مازاد خریداری شده بر مبنای ۷۵% نرخ متوسط بورس انرژی در دوره مذکور، تحت عنوان بستانکاری خرید خارج از بازار در قبوض صادره مالکین شبکه به مشترک عودت داده می شود لیکن در صورت خرید برمبنای مصرف واقعی، زیان ناشی از این موضوع به حداقل می رسد.
در صورت خرید برق از خدمات انرژی کاوه، با توجه به انجام فرآیند بهینه سازی خرید، میزان بستانکاری خرید خارج از بازار و بهای انرژی قبض، همواره در حالت بهینه قرار خواهد گرفت.
مدت زمان قراردادهای دوجانبه معمولا یک ساله میباشد اما امکان عقد قرارداد با مدت زمان کمتر یا بیشتر نیز وجود دارد.
در صورت عقد قرارداد با شرکت خرده‌فروش، مشترک در پایان هرماه میزان برق مصرفی همان دوره را به فروشنده به منظور تخصیص و کسر از صورتحساب انرژی مالک شبکه اعلام می‌کند. در این حالت، فروشنده به صورت خودکار به میزان ۳% از مصرف اعلامی مشترک را به صورت برق سبز تخصیص خواهد داد. این در حالی است که در صورت خرید از بورس، مصرف‌کننده ملزم به پیش‌بینی و پیش‌خرید برق عادی و سبز دوره بعد خود میباشد.
در صورتی که مشترک پس از یک دوره مشخص خرید برق، دیگر تمایلی به تامین برق از این روش نداشته باشد برق وی توسط شرکت مالک شبکه مربوطه تامین و بهای آن بر اساس رویه های ابلاغی حاوی جریمه دریافت می گردد. در واقع از دیدگاه مالک شبکه تفاوتی بین مشترکی که تاکنون هیچ قرارداد دوجانبه‌ای نداشته و مشترکی که برای یک دوره قرارداد داشته و دیگر مایل به تمدید آن نیست وجود ندارد.
پس از عقد قرارداد دوجانبه، خریدار کماکان مشترک مالک شبکه خود بوده و کلیه امور مربوط به توزیع برق، قرائت کنتور، سیم داری و هر نوع مراوده‌ای که سابقا با مالک شبکه خود داشته به قوت خود پابرجاست. به بیان دیگر، کلیه تعهدات موجود در قرارداد خرید دیماند فی‌مابین مشترک و مالک شبکه خود همچنان جاری و ساری می باشد.
هزینه ترانزیت هزینه انتقال انرژی از مبدأ تولید به محل مصرف است. در واقع، وقتی خریدار و فروشنده برق در دو نقطه متفاوت از شبکه سراسری قرار دارند، انرژی خریداری‌شده باید از طریق خطوط انتقال عبور کند تا در نقطه مصرف تحویل داده شود. این عبور، طبیعتاً هزینه‌هایی به‌همراه دارد که به آن هزینه ترانزیت گفته می‌شود.
هزینه ترانزیت مشمول قراردادهای خرید دوجانبه برق نمی شود بلکه براساس سطح ولتاژ، نوع اتصال و قوانین و نرخ های ابلاغی شرکت توانیر محاسبه و دریافت می گردد.